பரமசிவன் பாத்திமா - விமர்சனம்

திண்டுக்கல் மாவட்டத்தின் மலைவாழ் கிராமங்களில் மதம் மாற்றத்தின் பின்விளைவுகளை மையமாகக் கொண்டு பரமசிவன் பாத்திமா கதை சொல்கிறது. மூன்று கிராமங்களாகப் பிரிந்துவிட்ட இந்தப் பகுதியில் இந்துக்கள், கிறிஸ்தவர்கள், முஸ்லிம்கள் இடையேயான பதட்டங்களும், அதனால் ஏற்படும் விளைவுகளும் தொடர்கின்றன. இந்தப் பின்னணியில், விமல் (நாயகன்) மற்றும் சாயாதேவி (நாயகி) என்ற இரு இளைஞர்கள் சந்தேகத்திற்கிடமான முறையில் பலரைக் கொலை செய்து, சமூகத்தில் பயத்தைப் பரப்புகின்றனர். அவர்களின் குற்றங்களுக்குப் பின்னால் மறைந்திருக்கும் உண்மை என்ன? மத மோதல்களின் நிழலில் நடக்கும் இந்தக் கலவரத்தின் மூலகாரணம் என்ன?  

இப்படத்தின் முக்கிய விமர்சனம் என்னவென்றால், இது ஒரு மதப் பிரச்சாரப் படம் என்பதே. இயக்குநர் இசக்கி கார்வண்ணன் தனது கதையை இந்து மதத்தின் உயர்வை வலியுறுத்தும் வகையிலும், மற்ற மதங்களைக் குறை கூறும் வகையிலும் வடிவமைத்திருக்கிறார். கிறிஸ்தவ மதமாற்றங்கள், இஸ்லாமியர்களின் வாழ்க்கை முறை போன்றவற்றை எதிர்மறையாகச் சித்தரிக்கும் காட்சிகள், இப்படத்தை ஒரு சர்ச்சைக்குரிய படைப்பாக மாற்றுகின்றன.  

நாயகன் விமல் ஒரு ஆசிரியராக நடிக்கிறார், அவரது செயல்களுக்கான உளவியல் ஆழம் தெளிவாக விளக்கப்படவில்லை. சாயாதேவியின் கதாபாத்திரமும் முழுமையாக வெளிப்படுத்தப்படவில்லை. கிறிஸ்தவ பாதிரியார் (எம்.எஸ். பாஸ்கர்) மற்றும் போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் (இசக்கி கார்வண்ணன்) ஆகியோரின் உரையாடல்கள் நீண்டும், குழப்பமானதாகவும் உள்ளன. அவர்கள் சொல்ல விரும்புவது தெளிவாக இல்லை.  

ஒளிப்பதிவாளர் எம். சுகுமார் சில அழகான காட்சிகளை படமாக்கியிருந்தாலும், மீண்டும் மீண்டும் சில காட்சிகளே (பருந்து கோணங்கள், கிராம சண்டைகள், வனப்பகுதிகள்) காட்டப்படுகின்றன.  

தீபன் சக்கரவர்த்தியின் இசை படத்திற்கு ஓரளவு உயிரூட்டுகிறது. பாடல்கள் மற்றும் பின்னணி இசை திருப்திகரமாக இருந்தாலும், கதையோட்டத்துடன் சரியாக ஒட்டவில்லை.  

இப்படத்தின் மிகப்பெரிய பிரச்சனை என்னவென்றால், இது *மத ஒற்றுமையை* வலியுறுத்துவதாகச் சொல்லிக்கொண்டாலும், உண்மையில் *மத மோதல்களை* தூண்டும் வகையில் காட்சிகள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. இந்து மதத்தின் உயர்வை வலியுறுத்தும் வகையில், பிற மதங்களை கேள்விக்குள்ளாக்கும் காட்சிகள் அதிகம் உள்ளன. இது ஒரு சமூகப் பிரச்சினையை ஆராய்வதற்குப் பதிலாக, ஒரு குறிப்பிட்ட மதத்தைப் பிரச்சாரம் செய்வதாகவே தோன்றுகிறது.  

மத மோதல்களை ஆராய்வதாகச் சொல்லப்பட்டாலும், அது ஒரு குறிப்பிட்ட மதத்தின் வெற்றியை விளம்பரப்படுத்துவதாகவே உள்ளது. நல்ல நடிப்பு, இசை, ஒளிப்பதிவு இருந்தாலும், கதையின் போக்கு மற்றும் செய்தியின் ஒருமுகப்பாடு இப்படத்தை விமர்சனங்களுக்கு உள்ளாக்குகிறது. "எல்லா மதங்களும் சமம்" என்று சொல்ல விரும்பிய இயக்குநர், உண்மையில் "ஒரு மதமே உயர்ந்தது" என்ற செய்தியைத்தான் வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்.