ராஜபுத்திரன் - விமர்சனம்

இராமநாதபுரத்தின் வறண்ட நிலங்களில் ஒரு தந்தையின் (பிரபு) அளவுகடந்த பாசமும், மகனின் (வெற்றி) தியாகமும் இணையும் போது உருவாகும் மனிதாபிமானக் கதை இது. செல்லையா என்ற விவசாயி தனது மகன் பட்டமுத்துவை ஊரைவிட்டு அனுப்பாமல், தன் கண்முன்னேயே வளர்க்கிறார். ஆனால் வறட்சியும் கடனும் அவர்களை வாட்ட, பட்டமுத்து கிராமத்து கள்ளச் சந்தை பணத்தட்டுப்பாட்டாளரான லிங்காவின் (கோமல் குமார்) கைகளில் சிக்குகிறான்.  

பணம் கடத்தும் இந்த ஆபத்தான வேலையில் ஈடுபட்ட பட்டமுத்து, பூச்செண்டு (கிருஷ்ணபிரியா) என்ற இளம் பெண்ணைக் காதலிக்கிறான். ஆனால் ஒரு நாள் பணம் காணாமல் போக, லிங்காவின் கோபத்துக்கு ஆளாகிறான். இந்த நெருக்கடியில் தந்தை செல்லையா தன் வீட்டுப் பத்திரத்தைக் கொடுத்து மகனை மீட்கிறார். ஆனால் இதற்குப் பிறகு வாழ்க்கை எப்படி மாறுகிறது என்பதே மீதிக் கதை.  

பிரபு தனது வாழ்நாளின் சிறந்த நடிப்புகளில் ஒன்றை வழங்கியிருக்கிறார். ஒரு தந்தையின் பாசம், கவலை, கோபம் அனைத்தையும் ஒரே சமயத்தில் வெளிப்படுத்தும் அவரது கண்கள் படத்தின் முதுகெலும்பாக நிற்கின்றன.  

வெற்றி தன் எளிய நடிப்பால் பாத்திரத்திற்கு உயிரூட்டியிருக்கிறான். வெயிலில் உழைக்கும் காட்சிகள், சண்டைக் காட்சிகள் அனைத்திலும் அவனது உழைப்பு தெரிகிறது.  கிருஷ்ணபிரியா ஒரு அதிரடி அறிமுகம். காதல், துயரம், தைரியம் அனைத்தையும் சொல்லும் அவரது கண்கள் ஒரு முழுமையான நடிகையின் வருகையை அறிவிக்கின்றன.  கோமல் குமார் ஒரு பயங்கரமான ஆனால் நம்பகமான வில்லனாகத் திகழ்கிறார்.  

ஆலிவர் டெனி ஒளிப்பதிவு இராமநாதபுரத்தின் வெப்பத்தையும், மக்களின் வாழ்வையும் ஒரு ஓவியம்போல் தீட்டியிருக்கிறார்.  நௌஃபல் ராஜா இசையில் ‘ஆகாசத்த தொட்டாச்சி" பாடல் காதலை வெளிப்படுத்துகிறது. பின்னணி இசை காட்சிகளுக்கு உணர்ச்சியை ஊட்டுகிறது.  

மகா கந்தன் ஒரு எளிமையான கதையை அழகாகச் சொல்கிறார். தந்தை-மகன் உறவு, காதல், கிராமத்து வாழ்வின் கஷ்டங்கள் அனைத்தையும் நேர்மையாக வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். கதாநாயகிக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தது பாராட்டுக்குரியது. க்ளைமாக்ஸ் காட்சி இதயத்தை நெகிழ வைக்கிறது.  

"ராஜபுத்திரன்" ஒரு மனதை தொடும் குடும்பப் படம். சில காட்சிகள் மிகைப்படுத்தப்பட்டிருந்தாலும், நடிப்பு மற்றும் இயக்கம் அதை சமநிலைப்படுத்துகின்றன. நீண்டநாள் கழித்து தமிழ் சினிமாவில் ஒரு இதயம் உருவாக்கிய படம்.